Hoe zorg je dat je team SLiM! talent ontwikkelt en echt productief samenwerkt?

Een registratie van een SLiM show over verandering, samenwerking en benutten van talent…

‘Normaal gesproken knallen we vanaf het begin maar dit keer beginnen we rustig’ vertelt hij me telefonisch bij het maken van de afspraak.

SliM! bruist dus rustig aan is een gevoel dat ik niet direct kan oproepen als ik aan Wout Plevier denk. Hij noemt zijn talent ‘bruis brengen bij mensen’ en alhoewel hij daar ook zelf een beetje om moet lachen is zijn bijdrage en aanwezigheid op die manier bijzonder treffend verwoord.

Een van de dingen die mij blijven fascineren is de vraag hoe je een grote organisatie persoonlijk houdt. Daar ligt wel een behoorlijke dosis scepsis aan ten grondslag. Ik betwijfel namelijk ten zeerste of dit überhaupt mogelijk is. Tegelijkertijd maakt die gedachte en de vooruitzichten op alleen maar meer grote organisaties mij vaak moedeloos. Kan het dan alleen nog met regels, lijstjes, systemen en protocollen? Waar blijft de bijdrage van een individu? Waar blijft intuïtie? Waar blijft persoonlijke invulling en bijbehorende menselijke verbinding? Waar blijft HET MENS in de organisatie? En wat betekent het voor al die mensen als ze zichzelf moeten wringen in functieomschrijvingen en verantwoordelijkheden?

Alhoewel zijn eigen SLiM bijdrage later op de avond gegeven zal worden heeft Wout vanaf het begin de touwtjes in handen. Het verrast mij hoe hij zijn bruis weet terug te brengen naar een zeer oprecht geïnteresseerde houding bij het voorstellen en kort interviewen van de voorzitter van het Raad van Bestuur, van deze organisatie.

Hij stelt niet alleen goede vragen maar draagt ook bij in het concreet maken van hun woorden door aan hun antwoorden voorbeelden te koppelen die het publiek, bestaande uit voornamelijk de in de organisatie werkende professionals, meer informatie geven. “SLiM! betekent namelijk ook goed luisteren en empathie tonen, waardoor anderen empowert kunnen raken”, aldus entertrainer Wout. “Het staat namelijk voor Sympathiek, Luisterend, Inlevend en Motiverend zijn naar jezelf en anderen”.

Alhoewel Wout ook soms iets ont-bruist wordt door de nuchtere en realistische dagelijkse problematiek die de geïnterviewde manager niet wil verbloemen, weet hij te balanceren tussen enthousiasme, humor en respect voor de mensen die iedere dag weer met overgave zorgen voor onze medemens.

Het publiek, dat bij binnenkomst ietwat koeltjes en individueel plaatsnam, verandert langzaam in een groep mensen die een geheel vormen. Oefeningen waarbij er “geduimworsteld” wordt en ze zich voor moeten stellen aan 5 mensen die ze nog niet kennen, maakt iets los. ‘Als je lacht kan je niet denken’ en dat dat soms juist heel goed is, zie ik gebeuren.

Ook is deze opgelegde sociale taak ongemakkelijk voor sommigen. Ik sta naast een jonge professional, ze is blij dat ze niet tussen de groep staat en bekijkt het geheel vanaf de zijlijn. Er staan nog meerdere medewerkers en managers aan de zijlijn met pieper in de hand die of net is afgegaan of fungeert als een escape mocht e.e.a te gênant worden. Ik vang een reactie op van een van deze mensen wanneer Wout enthousiast voorstelt om gewoon 20% extra tijd te nemen als je dat nodig hebt: ’Tuurlijk en wie regelt 20% meer personeel?!’ Tja een organisatie met druk en stress van alledag, laat zich niet direct alles op de mouw spelden.

Op de borrel na afloop, waarbij alle medewerkers zijn uitgenodigd, spreek ik een Robin die al 40 jaar werkzaam is in de organisatie. Hij heeft alles en iedereen zien komen en gaan. Ik vraag hem wat er voor hem wezenlijk is veranderd in al die jaren. ‘Niets’, hij denkt even na, ‘De klant staat bij iedereen die er werkt al 40 jaar op de eerste plaats, ik ben alleen bang dat het management vooral met geld bezig is en dat is jammer’.

Gelukkig zijn de werknemers het kloppend hart van de organisatie waar vanavond wat extra zuurstof in is gepompt. Maar net zo goed als één dag hardlopen op 1 januari niet genoeg is voor een gezond jaar, vraag ik me af wat er overblijft van de bezieling als iedereen de volgende ochtend weer gewoon moet functioneren in een organisatie met te weinig collega’s/budget/tijd en een kloof tussen de percepties van de mensen op de werkvloer en het topmanagement. Waar ook andere organisties en instanties invloed hebben 0p de budgetten.

Ook hun dienst is een verdienmodel geworden waar zorg en kwaliteit leveren ook gewoon simpelweg bad business is.

Wout spreekt de aanwezige professionals nog even aan op de borrel, heeft voor iedereen een lach en een aardig woordje. Hoe lang na zijn vertrek vanavond blijft de bruis nog hangen? Is het niet net als cola na een tijdje plat? De oplossing: laat Wout iedere maand een dagje meelopen op de vloer. Bruis brengen in de dagelijkse realiteit. Dan heb je pas echt een Productive Ward.

www.marinadeboer.nl – januari 2018